Al die tijd voelde ik het: ik heb hier wat te doen op aarde. Ik mag mijn kracht inzetten voor een betere wereld. Ik heb een missie. Dondersgoed wist ik het, wanneer ik met die missie bezig was. Dan kreeg ik energie, voelde ik een vuurtje ? Dan was ik niet te stoppen. Maar wat die missie precies is? Dat wist ik lange tijd niet onder woorden te brengen.
Tot vorige week. Opeens was het daar. Het begon te stromen. De woorden vloeiden uit mijn pen. Als vanzelf. Wát een moment.
Maar denk maar niet dat dat er zomaar was. Er ging een heel proces aan vooraf.
Veel impact, maar een gebrek aan zingeving
Sinds ik onderneem, werk ik als SEO-specialist en copywriter voor opdrachtgevers. Met mijn werk maak ik impact. Heel tastbaar (visuele verbeteringen, teksten) en meetbaar (hoge organische posities, meer conversies). Maar die impact is niet altijd op de manier zoals ik dat zou willen. Het vervult me niet. Begrijp me niet verkeerd: ik ben trots als opdrachtgevers een nummer 1 positie bereiken met een door mij geschreven tekst. En super vet dat een bedrijf meer omzet binnenhaalt door een geoptimaliseerde pagina. Maar wat draag ik op individueel niveau nou écht bij? Het gevoel dat er een stukje zingeving ontbrak, begon te knagen.
Allerlei bedenkingen volgden. Lag het aan de opdrachtgevers, had ik geen affiniteit met hun aanbod; moest ik me exclusief gaan richten op bedrijven die positieve impact op de wereld hebben? Past het werken voor opdrachtgevers in deze vorm überhaupt nog wel bij mij? Was ikzelf het obstakel; dat ik makkelijk dingen start maar afmaken lastig vind? Dat ik snel verveeld ben? Of lag het misschien aan de inhoud van mijn werk, mijn vak?
Je leest het al: ik had veel vragen. Die vragen gingen vooral over ‘hoe’. En ongetwijfeld hebben al die dingen ermee te maken. Maar één ding werd me de afgelopen maanden duidelijk: dit gevoel wordt in essentie door iets diepers veroorzaakt: het gebrek aan het (leven van) een missie.
Zo kwam mijn missie tot stand
Toen ik hoorde over The Purpose Project, was het een no-brainer om mee te doen. Dus dat deed ik. Op 29 november zat ik er klaar voor. Vol verwachting. Tegelijkertijd met slechts een klein sprankje hoop dat ik aan het einde van deze week wat op papier zou hebben staan. Nou, dat heb ik geweten. Want de eerste dag was het al raak. De sessie ’s ochtends gaf al veel verheldering. Maar het échte ‘eureka’ moment kwam toen ik de neurologische niveaus (NLP) erbij pakte. Opeens had ik ‘m. De volgende woorden vloeiden uit mijn pen:
“Mensen bewuster laten denken over hoe zij hun tijd, geld en energie besteden.”
Dit is het. Dit voel ik. Als ik hiermee bezig ben, gaat er een vuurtje branden. Dit is waarom ik zelf zo bezig ben met persoonlijke ontwikkeling. Al mijn pijn en frustraties wijzen hiernaartoe. Wauw.
In deze video op Instagram vertel ik meer over de opdrachten en meditatie die we de eerste dag deden.
ploeteren en overwinnen
Het voelde alsof ik eindelijk licht zag na lang aanmodderen. Want om op dit punt te komen, was er allerlei geploeter nodig. De Helweek, bijvoorbeeld, die samenging met een week lang om 5 uur opstaan. Daarmee ging ik totaal uit mijn comfortzone en leerde ik een nieuwe dimensie van mezelf kennen. Het was nodig dat angst mij tijdens een bergwandeling overmeesterde en ik vervolgens onder begeleiding van mijn vriend en een voorbijganger zei: “Fuck you angst, ik loop naar de top”. Een kwartier later stond ik bovenop. Ik ben teleurgesteld geweest in resultaten, voelde frustratie bij mensen die geleefd worden. Ik heb veel te veel in mijn hoofd gezeten voor een té lange tijd. Maar bovenal had ik het gevoel dat ik stilstond. Kortom, er ging zoveel vooraf aan het moment dat ik die missie op papier zette.
En nu: In beweging
Ik ben dolblij dat die missie nu op papier staat. Als ik ‘m lees denk ik: “This is it”. Het geeft me een krachtig gevoel. Tegelijkertijd vind ik het spannend. Omdat het zó groots voelt en ik nog niet precies weet hoe. Hoe dit er in de praktijk uit gaat zien. Wat dit betekent voor mijn bedrijf Reposed. Een ding weet ik wel: het is nu belangrijk om in beweging te blijven. Zelfs de kleinste stappen leiden tot grote impact. Deze blog is daar eentje van. Beweging, dus. Let’s go!
Ik nog in mn “in de knoop”-/ awakening-/ ego loslaten-/ schillen vd ui-/ vis op t droge-/ kat in t nauw- stadium .. ??????? …
Heb pràchtplan ?? Ben knàloverspannen (burn- én bore-out …) Woont in H’lem Zsm in A’dam N wil daar stamelend strompelend mn idee/ missie (!) vormgeven … ??
Ken je dat gevoel??
Frits ?✌???
Haha, wat een mooie omschrijving Frits! Herkenbaar ook, die contrasten. Minus de burn- en bore out, dan. Maar kleine stapjes he. Misschien kun je nu al iedere dag 10 minuutjes besteden aan je prachtplan? 🙂 Dat is voor mij dé manier om in beweging te blijven.